જીંદગી મારી પાસે આવી...
એણે મને કહ્યું તું ઊંચે આકાશે ઉડ...
પણ એણે મારી પાંખો કાપી લીધી.
જીંદગીએ કહ્યું'તું દોડ અને પહેલી આવ,
પણ એણે મારા પગ સાંકળે બાંધી દીધા.
જીંદગીને પાછું ટીખળ સૂજ્યું તો કહે એક સુંદર ચિત્ર બનાવ,
પણ એણે મારી આંગળીઓ થીજાવી દીધી...
હવે????
જીંદગીનાં એ પડકારો મેં ઝીલી લીધા...
મેં જીંદગીની સામે સંઘર્ષ છેડ્યો એવો કે.....
જીંદગીએ પોતે મને પાંખો આપી દીધી.
મારા પગ છોડી દીધા...
મારી આંગળીઓ ફરકાવી દીધી....
એ શું હતું ???
એ હતી મારી જીજીવિષા...
એ હતો મારો જીંદગીમાં વિશ્વાસ ...
એ હતો મારો ઝઝૂમી લેવાની પ્રેરણા......
1 comment:
bahuj sundar rachana che pritiji taamri... hu pan aapni jemaj shayri/peom no shokh dharavu chu... mara hindi blog ma gujrati blog ni pan link aapeli che..
Post a Comment