ભીની ભીની અને થોડી કોરી ....

અસ્ખલિત હસવું અને એ અનર્ગળ હાસ્ય 

જયારે વેરાઈ જાય છે હવાના શ્વાસોચ્છવાસમાં 

ઓગળેલું એ હાસ્ય મારો શ્વાસ બની જાય છે ,

જાને મૃત:પ્રાય શું જીવન જીવંત બની જાય છે .....

એ હાસ્યને સ્પર્શ કર્યો હતો કાલે 

થોડું થોડું ભીનાશવાળું હતું

આજે એ થોડું થોડું કોરું થઇ જાય છે ...

લાગણીના સરોવર શું સુકાય છે ક્યારેક ???

ના ..એ શક્ય નથી ...

એ સરોવરતો થોડી વાર ધરતી સાથે વાર્તાલાપમાં 

બસ લીન થઇ જાય છે ,

ધરતીને ઘડી ભર અડી જુઓ તો 

કોરી ધાક્કોર ધરતી ભીની ભીની થઇ જાય છે ....

એ મનની ધરતી છે ,

એ મૌસમની ધરતી છે ,

એ માહોલની ધરતી છે ,

એ મારા મનમાં પાંગરતી મૌસમની વેલી છે ...

એ અનર્ગળ હાસ્ય ,એ શ્વાસોછ્શ્વાસ 

ભીની ભીની સોડમથી મહેકાવે જીવન 

થોડી થોડી ભીની ભીની અને થોડી કોરી ....