કાગળની પસ્તી નીકળી ,
તેમાં બેઠેલી મારી લાગણી લખાયેલી ,
જગ્યા રોકતી હતી ,
વેચી દીધી ,ભાવ સારો હતો ....
સપના સંતાઈને બેઠેલા મનના માળીયે,
ખેંચી નાખ્યા ,હવે થોડી જગ્યા જોઈતી હતી ,
કચરા ટોપલી માં પધરાવી દીધા ,
આ ચોખ્ખા તનમાં કેટલીય કોમળ લાગણીઓ છે ,
પણ એમને ઉગવા નવી ક્યારીઓ નથી ,
કંઈ નહીં ચાલશે ,
લાગણીઓ ને સાબુ પાણી થી ધોઈને
મનને તમને ગમે એમ ચોક્ખું કરી દઈશ ,
આમ તો હસવા માટે કોઈ કારણ નથી મળ્યું ,
પણ તમને ગમે છે એટલે સ્મિતને નવા કપડા પહેરાવી દઈશ ,
અંધારાથી ટેવાયેલી આંખો આ દર્દના કાજળ આંજી આવી છે ,
પણ વાંધો નહીં આ દીપ પ્રગટશે એટલે અંધારાને આવજો કહી દઈશ ,
દફન કરી દઉં છું મારી જાતને આ વર્ષ જુનું થઇ ગયું ,
બસ નવા વર્ષે જુના સ્મિતના કારણોને સંભારી લઈશ ......
No comments:
Post a Comment