ક્યારેક તારા નામનું રટણ કરીને
મારા કર્ણ પટલ પર કરીને વહી જતો આ વાયરો ....
બહાવરો બનીને તારો સંદેશ કાનમાં કહીને જતો રહે છે ....
પણ કેને સમજાવું મારા મનનાં શમણા
કટકે કટકે વેરાઈ જાય છે જેને ઘડી પહેલા સમેટેલા મેં
આ હથેળી પર ફરી ઘા કરીને મને ચીડવતા જાય છે ....
જતો રહ્યો મનનો માણીગર હૈયું વલોવીને પરદેશ ...
એની મીઠી યાદોને તો મારી પાસ રહેવા દે ....
ઓ બહાવરા મન નીંદરને મારા તકિયાનું સરનામું દેને ......
No comments:
Post a Comment