મઝધારે

વર્ષો વહેતા જાય છે નદી માં જેમ નીર ,
ઊંડે ઊંડે ખૂટતું જાય છે એક માણસનું ખમીર ,
થાકી જતા ચરણ હવે વિસામો માગે છે ,
બહુ તરી આ નાવડી હવે કિનારો માગે છે .....
નાજુક ડગલી માંડી ને હજી તો ચાલવા શીખતી
એક નાની માસુમ કળી ક્યારે ફૂલ બની મહેકી
એ પણ ખબર નાં રહી ,
ઘર ઘર રમતા રમતા એ પોતાનો સંસાર વસાવવા જઈ રહી ,
હજી અમે તો જીવન માણ્યું ના માણ્યું મન ભર,
એકલતા પછી મને સતાવતી રહી ...
થાકી ગયા ચરણ અને નાવડી મઝધારે રહી ...