નદીની લહેરોનાં એ નર્તન પર,
સવાર થઇને વહી એક કાગળની નાવ...
ન એને કિનારાની તલાશ !!
ન ડૂબવાનો ડર હતો...!!
લહેર પર થોડું નાચી લેવું..
એ જ તો એની ચાહત હતી...!!
વહેતા નીરના પ્રેમે કાગળને ભીંજવી દીધો!
કાગળ એ જાણે બની રહ્યો અધીર,
વહેતી લહેરને ચૂમી લેવા!!
નર્તન થંભ્યું, સ્તબ્ધ બન્યું સઘળું!!!!
એક પળ સ્થિર બની લહેર,
નાવના અસ્તિત્વને એણે ખુદમાં ઓગાળ્યું,
ખોળે લઇને એ ભીંજાયેલ નાવને ,
સાગરમિલનની વાટે ચાલી નીકળી...!!!!
પ્રેરણા પીયૂષ
વિરહની પળો પ્રેમની પારાશીશી છે , પ્રેમનું ઊંડાણ માપે છે અને ઘેરો રંગ પણ આપે છે.....
No comments:
Post a Comment