આપણે એક ભૂલ હંમેશા કરીએ છીએ ...જ્યારે આપણી પાસે કોઇ વ્યક્તિ કે વસ્તુ હોય તો તેની કદર કરતા નથી પણ જ્યારે એ વ્યક્તિ કે વસ્તુ આપણાથી અળગી થઇ જાય ત્યારે એને યાદ કરીને દુ:ખી થયા કરીએ છીએ ....અને એ વસ્તુ સ્વાભાવિક છે....એ દર્દ સાચું છે...ક્યારેક કોઇ વ્યક્તિ આપણી કોઇ નથી હોતી પણ એ આપણું સર્વસ્વ બની જાય છે પણ આપણે એ સંબંધને મૂલવી નથી શકતા ...એ સંબંધ મૈત્રી અને પ્રેમની વચ્ચેનું કોઇ સ્ટેશન હોય છે અને લોલકની માફક આપણે ડોલ્યા કરીએ છીએ અને સાચું કહીએ તો એની સ્થિરતા માટે આપણે બહુ ગંભીર પણ નથી હોતા અને આપણા માટે એ સંબંધ એ વિચારવાની તક જ નથી આપતો .....પણ એક સત્ય એ પણ હોય છે કે એ સંબંધનું આયખું બહુ સિમિત હોય છે....
ક્યારેક અજનબી મળીને મળ્યા હતા મને,
આજે મારી જાન બનીને વિખૂટા પડ્યા
પ્રાણ ઉડીને ગયા હોય એમ ઘડીભર લાગ્યું,
પણ ફરી મળવાનું થશે જ એ વિશ્વાસે જીવતા રહ્યા ......
નામ વિનાના સંબંધો .....
No comments:
Post a Comment